کابل کواکسیال

لایه رسانای مرکزی یک سیم رسانای نازک، مسی جامد یا بافته است. یک لایه دی الکتریک، ساخته شده از یک ماده عایق با ویژگی‌های الکتریکی کاملاً مشخص، سیم را احاطه کرده است. سپس یک لایه محافظ لایه دی الکتریک را با فویل فلزی یا مش مسی بافته شده احاطه می‌کند. کل مجموعه در یک عایق جای داده شده است. لایه محافظ فلزی خارجی کابل کواکسیال معمولاً در کانکتورها در هر دو انت‌ها به زمین متصل می‌شود تا از سیگنال‌ها محافظت کند و به عنوان مکانی برای پخش سیگنال‌های تداخل سرگردان است. کنترل دقیق ابعاد و مواد کابل کلید طراحی کابل کواکسیال است. آن‌ها با هم اطمینان حاصل می‌کنند که امپدانس مشخصه کابل یک مقدار ثابت می‌گیرد.

سیگنال‌های فرکانس بالا تا حدی درعدم تطابق امپدانس منعکس می‌شوند و باعث ایجاد خطا خواهند شد. امپدانس مشخصه به فرکانس سیگنال حساس است. بالاتر از ۱ گیگاهرتز، سازنده کابل باید از دی الکتریکی استفاده کند که سیگنال را خیلی تضعیف نکند یا امپدانس مشخصه را طوری تغییر ندهد که بازتاب سیگنال ایجاد کند. مشخصات الکتریکی کواکس به کاربرد وابسته است و برای عملکرد خوب بسیار مهم است. دو امپدانس مشخصه استاندارد عبارتند از ۵۰ اهم، که در محیط‌های با قدرت متوسط ​​استفاده می‌شود، و ۷۵ اهم، که برای اتصال به آنتن‌ها و تاسیسات مسکونی رایج است.