میزان تحمل و استحکام یک سیم بکسل به جنس بافت آن وابستگی دارد. یک نوع از بافتهای سیم بکسل به نام سیل شهرت دارد. این بافت در هر رشته از طنابهایش، تعداد سیم مفتولها را مساوی قرار میدهد. به لحاظ قطر، مفتولهایی که در لایههای خارجی قرار میگیرند، ضخیمتر هستند، اما درنهایت تعداد یکسان باقی خواهد ماند. ضخیم بودن قطر لایههای بیرونی سیم بکسل سبب میشود تا مقاومت سایشی این بافت افزایش یابد.
نوع دیگری از بافتهای سیم بکسل، فیلر است که در آن قطر سیم مفتولها در هر لایهای یکسان، است. میان لایههای خارجی و درونی سیم مفتولها، فضاهای خالی ایجاد شده که به کمک مفتولهای نازکتری اشباع میشوند. به این سیمهای نازک فیلر گفته میشود. مقاومت سایشی، انعطاف بالا و سطوح فلزی بیشتر از ویژگیهای سیمبکسلی است که بافت فیلر داشته باشد.
چنانچه سیمبکسلی در لایه خارجی مفتولهای خود سیمهای نازک و ضخیم را بهصورت یکدرمیان جایداده باشد، از بافت وارینگتون ساخته شده است. ترکیب سیم مفتولهای نازک و ضخیم در این نوع بافت منجر به انعطاف بالا گردیده است. آخرین نوع بافتهای سیمبکسلی، استاندارد است که قطر مفتولهای سازنده سیم در آن برابر خواهد بود. طنابهایی که دارای بافت استاندارد هستند، توانایی انعطاف بالایی داشته و کاراییهای فراوانی در فنون و صنایع مختلف خواهند داشت.